Henry van Gorp - Auteur
Op 11 november 2010 werd ons leven opgeschrikt door het plotseling overlijden van Anita.
Direct na haar dood heb ik sterk de behoefte gehad om mijn herinneringen kort op te schrijven. In een later stadium ben ik deze losse stukjes gaan herschrijven. Ze vormden de basis voor het boek dat ik nu heb geschreven over mijn leven met Anita.
Het boek vertelt mooie verhalen over haar en mij, over ons gezin, onze vrienden en familie. Maar het vertelt ook over die tragische gebeurtenis die ons allemaal nog vers in ons geheugen zit. En over hoe ik uiteindelijk verder leerde leven zonder Anita.
Ik heb dit boek door de begeleiding van Ivonne van Akkeren kunnen realiseren.
Ivonne van Akkeren
November 2013 benaderde Henry mij met de woorden: 'Ik ben geen schrijver, maar zou je me toch willen helpen met mijn boek?'
Ik vroeg hem waarom dit boek geschreven moest worden, wat de kern van zijn verhaal was en hoe ik hem zou kunnen begeleiden. Henry was duidelijk. Hij voelde dat schrijven hem hielp om het leven weer op te pakken, hij wilde Anita eren en hoopte er ook iets mee te kunnen betekenen voor anderen. Dat maakte me nieuwsgierig naar zijn teksten.
Henry was inderdaad geen geboren schrijver, maar hij was wel een echte verteller! Genadeloos beschreef hij situaties en gevoelens, op een prachtige, filmische manier. Ik zou op taalfouten moeten redigeren, verder hoefde ik hem alleen maar te helpen om een goede structuur voor zijn verhaal te vinden. Mijn antwoord was ja. Ik wilde hem graag begeleiden.
De hoofdstukken kwamen als ruwe diamantjes bij me binnen. Binnen in meer dan één opzicht. Henry nam me mee naar gebeurtenissen vol pijn, vol liefde, vol kracht.
Ruim anderhalf jaar later bleken ook de preview-lezers meteen geraakt door Henry's verhaal. Als je het aan hen en mij vraagt heeft Henry zijn doelen dus zeker bereikt. Ik hoop daarom van harte dat dit boek door veel mensen gelezen zal worden.
